Durf Los te Laten (Liefde = Vrijheid) (Overig)
Alles gaat voorbij. Als dit feit je een ongemakkelijk gevoel geeft, dan wordt het tijd om je minder te hechten. Over waarom minder hechten je leven leuker en makkelijker zal maken.
Maar, hechten is toch goed?
Liefde is ingewikkeld. Laatst kreeg ik een mailtje van een bezoeker. Ze vroeg zich af wat ik bedoel als ik zeg “Je kunt je beter niet hechten aan mensen en spullen.” Liefde is toch een vorm van hechten? Het is toch juist goed om je heel erg te hechten aan mensen?
Haar vragen zijn duidelijk. Als je van iets of iemand houdt dan is het toch logisch en goed dat je je hieraan hecht? Hoe kan dat nu iets zijn dat je niet wilt? Hoe kun je liefhebben zonder te hechten?
Hechten brengt je in de penarie
Het kan. Het kan echt, en het is niet eens zo ingewikkeld. Om te beginnen moeten we afscheid nemen van het idee dat liefde gelijk staat aan hechting. Je kunt onvoorwaardelijk van iemand houden, en je toch niet hechten. Dat lijkt moeilijk (en dat zal het in het geval van je eigen kinderen bijvoorbeeld zeker zijn) maar het is minder moeilijk dan het lijkt.
Oké. Laat ik het zo zeggen: je hebt vissen die zich hechten aan een grote vis, en je hebt vissen die dat niet doen. Als de grote vis dood gaat, dan zijn het de gehechte vissen die in de penarie zitten. Of ze gaan ook dood, of ze gaan een hele moeilijke tijd tegemoet. Of geen van beide, en is deze metafoor slecht gekozen. Maar laten we net doen of dat niet het geval is.
Wanneer je je hecht word je kwetsbaar. Wanneer je ergens aan gehecht bent wil je namelijk dat dit niet verandert. Dat het nooit voorbij gaat. En daar loop je dus tegen een belangrijk feit aan: alles gaat voorbij. Ook de dingen, mensen en rituelen waaraan jij je zo hecht.
Dus? Dus zul je in de penarie komen. Net als de vis die zich vastzuigt. Je zult pijn hebben. Je leven zal ontwricht raken. Je hebt het gevoel dat er een stuk van jou verdwenen is.
Liefde = vrijheid
Liefde laat zich niet vangen. Liefde staat niet gelijk aan bezitten en vasthouden. Liefde staat gelijk aan vrijheid. Als je echt van iets of iemand houdt, dan laat je het vrij zijn.
Dat is, op bepaalde momenten, bijzonder ingewikkeld. Maar vaak is het juist heel simpel en logisch. Een relatie werkt het best als beide partners elkaar vrijheid geven. Jij voelt je fijn als anderen je de vrijheid geven om te zijn wie je bent. Hechten is gebaseerd op angst. Loslaten is gebaseerd op liefde en vertrouwen.
En we weten allemaal wat angst met ons doet. Precies, weinig goeds. Liefde is de weg naar een fijner leven. Dus vrijheid is, op de lange termijn, de meest makkelijke keuze. Want alles wat je loslaat kan je leven niet beheersen.
En begrijp me niet verkeerd, loslaten is niet hetzelfde als onverschillig zijn. Je kunt genieten van de dingen die je ervaart, al je liefde geven aan de mensen van wie je houdt. Je kunt liefde verspreiden in vrijheid en vertrouwen. Zonder voorwaarden, zonder verwachtingen. Gewoon genieten van de dingen die goed zijn in je leven, en rustig accepteren wanneer dingen veranderen.
Stop met hechten, start met loslaten
Dus jij bent enorm gehecht aan je auto? Wat gebeurt er als ik een schop tegen je auto geef? Precies, dan schop ik jou. Dan doe ik jou pijn.
Wat als je niet gehecht bent aan je auto, en ik opnieuw zomaar tegen je auto schop? Dan schop ik je auto. Meer niet. Geen pijn bij jou, wel pijn in mijn grote teen.
Mensen zullen schoppen tegen de dingen waaraan jij je hecht. Dus aan hoe meer dingen je gehecht bent, des te kwetsbaarder je zult zijn, des te meer pijn je zult ervaren. En dat is nergens voor nodig. Hechten heeft geen zin. Je kunt niets meenemen je graf in. Je denkt dat je huis ‘van jou’ is? Kijk er dan eens zo naar: eerst was het van andere mensen, als jij eruit gaat zal het weer van andere mensen zijn. Je bent geen eigenaar, je bent beheerder. Ook van die geweldige auto waar ik ter illustratie zojuist twee deuken in heb geschopt (sorry).
Je beheert spullen tijdelijk, altijd tijdelijk. En je ervaart ervaringen tijdelijk. Alles is tijdelijk. Het leven is als een stroom van ervaringen, een rivier. Je kunt het water niet stil zetten, en je kunt de ervaring niet bewaren in een potje en verwachten dat het net zo geweldig zal blijven als het toen in die rivier was. Het potje zal daar staan, er zullen algen in groeien, het zal gaan stinken.
Dus weg met je potjes, je gedeukte auto en je idee dat je dingen, mensen en gebeurtenissen daadwerkelijk kunt bezitten.
Laat los.
Verspreid je liefde in vrijheid. Geniet van mensen in vrijheid. Laat andere mensen vrij zijn. Geniet, waardeer, bouw en bouw. Maar hecht je niet. Want alles zal veranderen, alles zal weg gaan. Hoe vrijer je de wereld laat zijn, des te veerkrachtiger je bent.
http://sochicken.nl/durf-los-te-laten
Maar, hechten is toch goed?
Liefde is ingewikkeld. Laatst kreeg ik een mailtje van een bezoeker. Ze vroeg zich af wat ik bedoel als ik zeg “Je kunt je beter niet hechten aan mensen en spullen.” Liefde is toch een vorm van hechten? Het is toch juist goed om je heel erg te hechten aan mensen?
Haar vragen zijn duidelijk. Als je van iets of iemand houdt dan is het toch logisch en goed dat je je hieraan hecht? Hoe kan dat nu iets zijn dat je niet wilt? Hoe kun je liefhebben zonder te hechten?
Hechten brengt je in de penarie
Het kan. Het kan echt, en het is niet eens zo ingewikkeld. Om te beginnen moeten we afscheid nemen van het idee dat liefde gelijk staat aan hechting. Je kunt onvoorwaardelijk van iemand houden, en je toch niet hechten. Dat lijkt moeilijk (en dat zal het in het geval van je eigen kinderen bijvoorbeeld zeker zijn) maar het is minder moeilijk dan het lijkt.
Oké. Laat ik het zo zeggen: je hebt vissen die zich hechten aan een grote vis, en je hebt vissen die dat niet doen. Als de grote vis dood gaat, dan zijn het de gehechte vissen die in de penarie zitten. Of ze gaan ook dood, of ze gaan een hele moeilijke tijd tegemoet. Of geen van beide, en is deze metafoor slecht gekozen. Maar laten we net doen of dat niet het geval is.
Wanneer je je hecht word je kwetsbaar. Wanneer je ergens aan gehecht bent wil je namelijk dat dit niet verandert. Dat het nooit voorbij gaat. En daar loop je dus tegen een belangrijk feit aan: alles gaat voorbij. Ook de dingen, mensen en rituelen waaraan jij je zo hecht.
Dus? Dus zul je in de penarie komen. Net als de vis die zich vastzuigt. Je zult pijn hebben. Je leven zal ontwricht raken. Je hebt het gevoel dat er een stuk van jou verdwenen is.
Liefde = vrijheid
Liefde laat zich niet vangen. Liefde staat niet gelijk aan bezitten en vasthouden. Liefde staat gelijk aan vrijheid. Als je echt van iets of iemand houdt, dan laat je het vrij zijn.
Dat is, op bepaalde momenten, bijzonder ingewikkeld. Maar vaak is het juist heel simpel en logisch. Een relatie werkt het best als beide partners elkaar vrijheid geven. Jij voelt je fijn als anderen je de vrijheid geven om te zijn wie je bent. Hechten is gebaseerd op angst. Loslaten is gebaseerd op liefde en vertrouwen.
En we weten allemaal wat angst met ons doet. Precies, weinig goeds. Liefde is de weg naar een fijner leven. Dus vrijheid is, op de lange termijn, de meest makkelijke keuze. Want alles wat je loslaat kan je leven niet beheersen.
En begrijp me niet verkeerd, loslaten is niet hetzelfde als onverschillig zijn. Je kunt genieten van de dingen die je ervaart, al je liefde geven aan de mensen van wie je houdt. Je kunt liefde verspreiden in vrijheid en vertrouwen. Zonder voorwaarden, zonder verwachtingen. Gewoon genieten van de dingen die goed zijn in je leven, en rustig accepteren wanneer dingen veranderen.
Stop met hechten, start met loslaten
Dus jij bent enorm gehecht aan je auto? Wat gebeurt er als ik een schop tegen je auto geef? Precies, dan schop ik jou. Dan doe ik jou pijn.
Wat als je niet gehecht bent aan je auto, en ik opnieuw zomaar tegen je auto schop? Dan schop ik je auto. Meer niet. Geen pijn bij jou, wel pijn in mijn grote teen.
Mensen zullen schoppen tegen de dingen waaraan jij je hecht. Dus aan hoe meer dingen je gehecht bent, des te kwetsbaarder je zult zijn, des te meer pijn je zult ervaren. En dat is nergens voor nodig. Hechten heeft geen zin. Je kunt niets meenemen je graf in. Je denkt dat je huis ‘van jou’ is? Kijk er dan eens zo naar: eerst was het van andere mensen, als jij eruit gaat zal het weer van andere mensen zijn. Je bent geen eigenaar, je bent beheerder. Ook van die geweldige auto waar ik ter illustratie zojuist twee deuken in heb geschopt (sorry).
Je beheert spullen tijdelijk, altijd tijdelijk. En je ervaart ervaringen tijdelijk. Alles is tijdelijk. Het leven is als een stroom van ervaringen, een rivier. Je kunt het water niet stil zetten, en je kunt de ervaring niet bewaren in een potje en verwachten dat het net zo geweldig zal blijven als het toen in die rivier was. Het potje zal daar staan, er zullen algen in groeien, het zal gaan stinken.
Dus weg met je potjes, je gedeukte auto en je idee dat je dingen, mensen en gebeurtenissen daadwerkelijk kunt bezitten.
Laat los.
Verspreid je liefde in vrijheid. Geniet van mensen in vrijheid. Laat andere mensen vrij zijn. Geniet, waardeer, bouw en bouw. Maar hecht je niet. Want alles zal veranderen, alles zal weg gaan. Hoe vrijer je de wereld laat zijn, des te veerkrachtiger je bent.
http://sochicken.nl/durf-los-te-laten
› Meer...
Geen opmerkingen :
Een reactie posten