Hypermama - S. Bloemink

De valkuilen van het moderne moederschap
Waarom hebben moeders het idee dat het nooit goed genoeg is? Waarom voelen zoveel moeders zich altijd schuldig? Of ze nu thuis zijn met hun kinderen, een volledige baan hebben of juist een deeltijdbaan, moeders schieten altijd tekort.
Sanne Bloemink woont op Manhattan, waar ze zich wijdt aan de opvoeding van haar kinderen en waar ze zich verbaast over het gedrag van collega-moeders. In Hypermama analyseert ze de cultuur van 'intensive mothering' zoals ze die in New York en in Amsterdam om zich heen ziet.
Met hilarische anekdotes en vol zelfspot laat zij zien hoe veeleisend het moederschap is geworden. Moeders die in een staat van continue waakzaamheid verkeren om hun kinderen te behoeden voor ziektes, ongelukken en bacteriën. Moeders die zich gedwongen voelen superkinderen te kweken, klaargestoomd voor de competitieve samenleving.
Veel moeders vinden het moeilijk om de opvoeding van kinderen te combineren met betaald werk. Juist hoogopgeleide vrouwen verleggen hun ambities en storten zich na het krijgen van kinderen op het gezinsleven. In Hypermama koppelt Bloemink de discussie over de arbeidsparticipatie van vrouwen aan de heersende cultuur van hypermama's. Ze neemt het, in tegenstelling tot Heleen Mees, op voor al de hardwerkende moeders.
Hypermama is een persoonlijke, geestige en intelligente analyse van de huidige moederschapsideologie in de Verenigde Staten en Nederland.
Sanne Bloemink is even grappig als Sylvia Witteman en Fiona Neill (Het geheime leven van een ploetermoeder) en Hypermama is even diepgravend als Judith Warners Gekkenwerk.


Sanne Bloemink is schrijver en journalist, en woont in New York. Zij werkte vijf jaar als advocaat in Amsterdam en New York, en drie jaar als juridisch adviseur bij de gemeente Amsterdam. Op haar website www.motherland-sanne.blogspot.com schrijft ze over haar ervaringen als moeder op Manhattan.

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

De auteur, advocaat op Manhattan en zelf moeder, laat zien hoe veeleisend het werk als moeder is geworden. Zij vertelt bijvoorbeeld over de tegenwoordige 'angstcultuur' naar aanleiding van een bezoek met haar zoontje J. aan de dierentuin. De hoofdattractie zouden de inguana's zijn (reptielen die een soort kruising zijn tussen een hagedis en een krokodil, niet bepaald lief en knuffelbaar), maar haar zoon vond de flamingo's veel indrukwekkender. Zo meent zij ook dat moeders regelmatig onder vuur liggen in het opvoedingsdebat en dus niet de vaders, de school en zelfs niet de maatschappij. De ouders moeten de kinderen ook beschermen tegen de consumptiemaatschappij, omdat veel kinderen te dik zijn of worden. En dan niet te vergeten de computer waar kinderen soms uren achter elkaar voor zitten; het is meestal de taak van de moeder om hierop te letten. Een pittig boek met goede inhoud. Een zekere kennis van de Engelse taal is gewenst vanwege de niet vertaalde uitdrukkingen. Met een lijst van geraadpleegde literatuur.

(NBD|Biblion recensie, G. Timmerman)

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/hypermama/1001004006208369/index.html#product_description